Sevgili yorulur da, Aşık yorulmaz,
Ruh kadar sabit, Sen kadar kararsız,
ne meraksızsın öyle Sen,
Aşığın dizeleri birbirine bağlarken,
ve başkaları buna ağlarken,
orada öylece bekliyorsun,
ne meraksızsın Sen öyle…
Sana gel diyorum da, gelmeni hiç istemiyorum,
Sen’i eskisinden daha çok seviyor ve kıskanıyorum,
buna hiç dayanamazsın Sen. Yine gidersin.
Sana yüreğimin yangınından bahsediyorum sürekli,
hiçbir işe yaramıyor tabii ki,
sözlerim getirmiyorsa Sen’i geri,
sözlerim yanında ben neyim ki?
İlhamı var edenden gelen Aşk’la,
Sen’inle yaşamak arzusuyla,
yandı kalp Sana kavuşmak umuduyla,
yine de duyma beni.

Görmüyor musun hiç?
Sana yazdığım sözleri çalıyorlar onlar,
kendilerininmiş gibi kullanıyorlar…
Sen onları beğeniyorsun da, bilmiyorsun.
Sen’i, benden çok sevecek yok…
Tam da bu yüzden kimsesizsin Sen.

Kalp Belası / 032