Sen’i yazarken, kendimi kaybederim ben,
abartırım o yüzden kelimelerimi,
kaçırırım dozunu yine Aşk’ın, çünkü Aşığım.

Evim sessizdir benim,
duvarlar falan konuşmaz öyle,
biliyorlar,
sonsuza kadar konuşsalar da vazgeçmeyeceğimi.
O şairler sadece yazmak için şairler.
Ben Sen’i yazıyorum ya, Şair de değilim,
yüce Aşk’ın sefil yazanı, Kalp Belası..

İnsan Aşk’tan gider mi?
Gidiyormuş…
Arkasına bile bakmıyormuş…
Can falan bırakmıyormuş Aşık’ta,
öyle hatıra falan umursamıyormuş.

Farkım yok sarhoştan, bihoş Sen’sizlikten,
bir hoş olur gelirsen yeniden,
Mucize değil ama sihir gibi gelir gelirsen.

Kalp Belası / 033