Şimdi anlamadıkların var sözlerimde,
oysa
gözlerinden binlerce manaya denktir,
Oğuz fanidir, ölümsüzlüğü bu kadar yazabilir,
öyle ya, ölümsüzlüğe uzanır Ruh’um kabrine.

Rabb’ime emanetim, başka kimsem yok,
bir Sen’im var Rabb’imin emaneti,
işte bu yüzden de kimsesizsin…
Bir bilsen,
kimsesizlerin Kimsesi bizimledir.

Şükür buna az gösteriş, mübalağasız,
burası yüz çeviriş dünyası, tövbeye bile,
tövbe benim evimdir, yüzümün kara sakalı,
o halde,
Rabb’im affeyle, Oğuz ne günahkar böyle.

Aşk’a dairleri de Oğuz’da, olmayanları da,
o bilmese de, bilinmezlikte bilgi içinde,
öyleyse bilmek ne güzel nimettir,
o halde,
benim Aşk’ı bilmekten başka işim ne?

#OD – Mütebâki / 16