Yüküme bakmadan, öyle zor da olsa,
umursamadan çölü, kum fırtınasını,
kalan tek adımlık hakkımla bile,
kapına yürüdüm, sen ömürsün.

Ne Yağmur serinletti bu yangında,
ne rüzgarlar esti bu yolda,
bu uğurda neleri umursamadım,
bir umudum var, saçlarına dokunmak.

Sen ömürsün, ne güldürür ne öldürürsün.
Ne sevdan bırakır, ne ben vazgeçerim.
Sen ömürsün, bir ömrü harcamak
gözüne batmıyor olsa da, yüce Allah…

Ölmek için sadece sıramı beklemiyorum ben,
ömrüm için iddiaya da girmedim,
yağmur’dan alacağım var, henüz kaybetmedim.
Ne vazgeçerim ömürden-ki sen ömürsün.

Oğuzhan Deniz * Ömrünü boşa harcar insanlar.