Can bende durmaz kurur,
bu yağmur yokluğudur, duası yoktur.
Aşk’a peşin ödenmiş Ruh sonsuzluğu,
ne anlarsın durgunluğu, bilmez Ruh’un,
anlamazsın yokluğu.
Benden daha anlamsızını bulamadığın gibi,
zıddında da yoktur benden açıkçası,
saçıyor ömrüm mevsimleri bir bir,
yılları atlatıyorum 24’lerle, ölmüyorum da,
özlüyorum işte. Şükür bunda ki hayra,
ne zaman gideceğimi bilmediğim gibi,
geleceğini de bilmiyorum işte.
Sen böyle kargaşa düşündürürsün,
Öyle bir Sen’sizim ki sorma,
üşüştü başıma kelimeler tonla,
anlatıyorum ilhamla, inançla.
Beni sevgisiz kelimelerinle taşla,
vazgeçmem ya hani nefsim gereği,
bu da öyledir, inancım gereği, inanç gerekli.
Aşk’a nasıl koşuyorum canım pahasına,
Aşk’ına yürüyorum körkütük, kör müsün?
Beni onca sahte aşığın içinde göremiyorsun…
Kurtul,
canıma acımadığından belli hali-tavrı yerinde değil Aşk’ının,
biri can’dan vazgeçtiyse, Sen’den de vazgeçer.
Buna zaman gerek, çok ilim demek.

Aşık İhtimali / 22