Oğuz, Aşk’ı ince eler kafiyeden,
sık dokur kelimelerden, haybeden.
Gözü görmeden yürür yolunda,
kusur Ruh’unda, Aşık oluşunda.
Kanser doğumunda gönül,
kanadıkça kanar, doymaz yare,
yüreği pare-pare, gözleri katre,
gözüme ilişen her huzme,
kirpiklerime değer saçlarından,
ah edip İstanbul’a, gitmek var şimdi,
varımı yoğumu terk etsem de,
çıkmaz terk edişinin hıncı, hırsı,
budur belki beni ayakta tutan,
artık ne doğru, ne bilmiyorum.
Unutamıyorum.
Unutamama hastalığına yakalanmışın adıdır Aşık,
vazgeçememekte buna eşit değer de ağırdır,
marifetim, Sen’i herkesten çok sevmemdir,
bu basit değil, öyle çekip gideyim dedirtmez…

Aşık İhtimali / 09