Sen’i unutabilmeyi de ümit ediyorum,
gelmeni beklemek gibi.
Farkında değilim kendimin,
Sen’i düşünürken, nefes almıyor gibiyim,
işte böyle acı çektiriyor Sen’sizlik.
Sen sevin…

Kalbin belası, düşmana benzemez,
ne dediği belli değil hislerimin…
Aşk hissimin Dünya’na en çok yaklaştığı yerdeyim,
ziyaret etmelisin zihnimi dudaklarımda dolaşıp,
görebilirsin o zaman ne güzel umutlar var, ne veletler.

Birazdan yüzüstü yatıp,
ölü gibi uyumayı bekleyeceğim yine,
hiç kımıldamadan, öyle sabit…
Sabit fikirliyim ben Sen’de,
değiştiremezler bende Sen’i,
vazgeçiremezler hiç,
Beni artık akıllandıramazlar,
Ruh’um Sen’sizlikten huysuzlaştı,
bedenim Ruhsuzlaştı.
Başka kimseyi sevemem ben.
Sen’i unutturacak hiçbir sözü dinlemem ben,
ezberlemem.

Kalp Belası / 056