Anlayabilmekle orantılı can acısı,
aramızdaki mesafe ne kadar uzunsa, o kadar anlamlı,
yolların bir anlamı yok oysa, onlar sabit,
benim yüreğim heyecanlı,
ayaklarımı titretir Sana kavuşma hülyası,
bu kadar uzaklık beni kesmez,
hiç terk etmemişsin gibi seviyorum Sen’i,
normalde insanlar, azıcıkta olsa nefret eder.

Gelmediğin her gün,
ikiye katlanır Sen’sizliğim,
Rüya içinde rüya görmek gibi,
acı içinde acı çekmek gibi.
Neşesiz, tebessüm ettirmeyecek kadar uzak.
Sahi, kim belirliyor ki mesafeleri?

Şükür,
Sen’den başka, düşman olan yok bana.
Ne çetin bir Aşk’tır bu yaRâbb, şükür…
Yüreği sökülesi Oğuz, vazgeçemez bir türlü.
Kalp Belası’ndan kurtulamaz hiç,
bu Aşk hiç mi bitmeyecek?
Sen’i sevebiliyorsam,
sevmeyedebilirim,
işte bunu, henüz bilmiyorum.

Kalp Belası / 055