Unutkanlara hayret ediyorum da,
özenip,
deniyorum bende unutmayı,
bu ellerinde olmayan bir şeydi,
ağlayıp,
sonra unutkanlığı da unuttular.

Ama artık unutmayı da istemiyorum,
bunca şiir,
‘sen’ kadar harika satırları,
unutursam,
yok olur gider yine aşkım,
seni bir tek bal rengi gözlere değişirim.

Bu yakınımdaydı,
yanı başımda saçları,
hakkım değil,
o gün boğulacak gözlerimden,
aşk fışkıran yeşillikte ormanlar dolusu gözlerin,
buna da hayret ederdi,
görebilsen keşke.

Dövebilsen keşke yiğit bir demirci örsünde kalbimi,
azıcık uslandırıp,
uysallaştırabilsen de,
sensiz uyusa,
soğuk bir suda yıkasan da soğusa alevinden biraz,
ve yağmur yağmayan bir çöl kentinde uyandırsan.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 035