Sen bende bir içim Su’ydun,
Oğuzhan, zaten Deniz’dir,
Ben, Aşk yüzünden muhtaç kaldım bir yudum Su’ya…
Dönüp, dolaşıp bana geleceksin sonunda,
biliyorum da, kirlenişin derinime çökecek,
ben saklayacağım her edepsizliğini…
Deniz üzgünse, kağıt gibi dümdüz yüzü,
sinirlenince fırtına, hayrına bir gülümse bana,
bir ömür yeter Oğuz’a, bu da Aşk’tır.

Yokuş yukarı koşmaya benzer Aşk,
karnı açken, iştahı kesilmiş adamın hali gibidir,
vazgeçmiştir her şeyden…
Her şeyimden bir Sen eksiksin,
sadece Sen,
bu yüzden,
görmüyor gözüm hiçbir şey,
gel artık diyecek kadar yüzüm yok gururumdan,
huzurunda binlerce papatya,
kurutup saklamalıydın kitapların arasında,
rastladıkça sayfalarda, beni hatırlamalıydın,
Aşk’ıma övgü olurdu sadece,
gittiğin günün üzerinden, bir ömür geçti sadece.

Kalp Belası / 030