Parmak uçlarında git,
ufak adımlarla git yanımdan.
Kanım çekilir damarlarımdan.
Yığınla yük kalbe zor temasta.
Çelik ellerim kor alevde,
yangın ısıtmaz…

Bakıp bu karanlığa, izi kalmaz gökte ay,
yarın güneş doğduğunda. Gurur;
işe yaramaz bir velet, suçu aşık bakan gözleri.
Hüzünleri serpiştir tarlama, ekin vermez
YAĞMURsuz. Kusuru bile kusursuz,
gücüm yetmez umutsuz,

Kabuklu tenim, açık kalsın kışta kapım,
Bakıp ardıma gardımı aldım,
kalkanı eski gönlün, hasım başı ezmekten
kan tutmuşsa gözlerim, şarap bardağım
sen dolu…

Kokusu ciğere uçan halı,
boynu bükük hücrelerimin…

Ben DENİZ’im, alayını çıkarır cebimden elim.
SU SERPERİM o bana muhtaç kalırsa,
üzülür bilirim, üzmek utanç veirir…
Keyfi kaçık mimiklerimin,
izi kalmamış dudağımın teninde.
Sıcak bileklerim saate can verir.
Aylar geçer ay her akşam yerindedir.

Sen uzaksın, yerinde değil,
kanatlarımın altı örümcek ağı,
kara bir yazı, kara bağa ekinli mahsül,
gönül feryat figan eder bilir aklın
mââde bak faâd’e izni soluksuz ister.
Bâde kimi kalır baki? Kırma kalbi
yaraları sar ver derman, harman
bırakma beni gözlerine.

#Bir Şairi Asla Terk Etme