Ben tüyleri diken-diken yapan cümlelerin arkasında, ürpertisindeyim. “Yanlışların yakınışlarıyla dolu bir ömür hibe ettim zamana.” Evet! Zaman hep haklıdır… ondan bir adım öteye gidemezsin, gölgen hariç… Şu bilimsel bilgilerin hayranlık uyandırıcı tarafları yok mu? Hep asıl yazmak istediğimden alı koyar beni, nedenini bilmem, sanırım kötü bir yazar olmamın arkasında bu neden bulunuyor. Oysa biliyorum neyin güzel, neyin çirkin olduğunu…

“Bilmek, bilmediğinde bir lütuf, bildiğinde ise bir lanet bilmek.”

Hiçbir yerde; oturmuş şekersiz bir çay içiyordum, sonra yağmur başladı, gürültüsü kulağıma hep güzel gelmiştir, sonra dışarı çıktım, bir sigara yaktım, ufuka doğru baktım, ay gökyüzünden silindi, silinecekti bulutların yüzünden… biri diğerinden daha büyük iki çocuk geldi, elindeki çiçek buketini uzattı… “çiçek alsana abi” dedi kabaca, “ne yapayım oğlum çiçeği tek başıma burada?” dedim, “niye, al abi işte” dedi, o an gözlerim diğer elindeki sigarayı gördü, bunu gördüğümü gördükten sonra “ateşini versene abi” dedi, elimde yanan sigaraya rağmen “ateşim yok” dedim, ters-ters baktı ve yanındaki çocuğa “yürü lan gidelim” dedi…

Önceden olsa, nazikçe yaklaşır ve böyle olmaması için nasihatlerde bulunurdum, kaderini değiştirmesi için onu ikna etmeye çalışırdım… o giderken arkasından “işte, ziyan olmak üzere olan bir hayat daha, anlatsan anlamaz, kızsan sinirlenir, çiçeği alsan -nasıl da kandırdım enayiyi! der… almasan onun gözündeki diğer 8 milyar insandan farksızım…” diye söylendim içimden. Sonra yeryüzüne baktım, hepimiz için bir tane yeryüzü var ve biz bununla hiçbir şey yapmıyoruz. Oysa her yerinden mucizeler fışkırıyor, en çok sevdiklerimizi burada öğrendik sevmeyi, nefret ettiklerimizden de öyle! Ne var ki, bunun farkında olmayan bilmem kaç milyar insan ile burayı paylaşmak zorundayım… buranın bana kalmasını istediğimden değil, buradan bir an önce gitmek istediğimden de değil, sadece buradayız ve farkında değiliz.

Başka bir yeryüzü olmasını diledim, resmen koskocaman dünyayı başka bir dünya ile değiştirmek istedim… ne var ki diğer isteklerim gibi bununda boğazımda düğümlenip yutkunuşumdan öteye gidemeyişinden karanlığıma döndüm. Böyle olacaktı, böyle kalacaktı… kalsın o halde!

#OD | Bendeniz * Yeryüzü arayışındayken yalnızlık korkusu.