Ve güneşi alevlendiren teninden güzel kokular,
nasıl hantallaşmıştı dizlerime ayaklarım,
yürümek bir yana, nefes alabilmeye şükür,
martılar çığlıklarla uyandırmaya çalışıyordu.

Bu zehirli bir rüya, yağmurlu toprağın,
bereketi gerçek değildi, işkence gibi çöl,
buradan kurtulmak için bir yığın martı öldü,
güldüklerime şehit demişlerdi, cennetteler.

Şimdi çölde bir kuyuda, kervanı bekliyorum,
kuyunun her taşına adını yazıp, sayıklıyorum,
akbabalar uçuşuyorlar, öleceğim, biliyorum,
ama vazgeçmem, ölüm de olsa, biliyorsun.

Mantığımın şairliğime yansıyan yanı kanser,
ne mantıklı cümleler doğabilir zihnimden?
Zihnimi tamamen ele geçiren bir tümör bu,
kanserde olsa güzel, kokundan solumak.

Oğuzhan Deniz * Kısacık hayatlarınızı nelerin peşinde kanser ettiniz insanlar?