Kitap okurken uykuya sızmak gibi,
içince de sızmak, düşünceyle de öyle.
Hayal kurarken de öyle,
Lâkin en zahmetlisi. En emek isteyeni.

Her ayrıntıyı canlandırıp gözlerinde,
ince-ince motifliyorsun, zaman alıyor,
bazen öyle derin dalıyorum-ki bu denize,
zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum.

Nefesim yetiyor şükür, zaten en uysal ahvalim.
Her ahvalini düşünüyorum,
neler söyleyebileceğini tahmin etmeyi deniyorum,
sensizlik sen kadar değil ama yine de zor.

Hoş değil bu, şimdi yağmur sesli bir müzik dinliyorum.
Satırları buraya karalarken, yüzün aklımda sadece…
Aslında parmaklarım yazıyor, farkında değilim,
ben sadece yüzünü düşünüyorum.

Oğuzhan Deniz * Zahmeti bilir insanlar.