Sadık Kul’un Ruh’u, doymadı Nur’a,
doysa yazar mı kalem? Çeker mi elem?

Kalp yangınım büyüdü.
Rabb’im, başımdaki bu düşünceni ikiye katla,
Rabb’im, kalbimdeki bu Aşk’ını, sonsuza katla.
Kalp...

Ruh’un intiharı olmaz,
şirk başka.
İşim Aşk’ta, doğruyu gösteren Allah’tan gelir,
kalbim Aşk’ı bilir.
Nereden mi bilir? Zaten Ruh öyle giydirilir.

Utanç bilirim,
nereden gelir?
Fıtrata öyle...

Ölmek üzere yaratılmadı Ruh’um, ölüm bedene,
kaç hasene Cennet?
Cehennem ne?
Rıza’yı da geç, her şey Allah için Azze ve Celle.

Kulaklarını kapattığından beri vicdanının sesine,
rahatça uyursun elbette, rahatça...

Kudret Eli’yle yoğrulmuş çamurum,
Ruh’um Hûda bahşi, sevap bahşişi,
bahsi Aşk’tan, Şeytan buna nefsi kaftan.

Hayrı da belli, şerri de,
başka kim bildirir ki böyle?
Kibraya’dan niyaz eyle…

...

Nereden bileyim deme,
nerede ilim de,
kilim ser o ayak sahibine,
ayak direme.

Ey Ulu Râbb’im,
gazabın Merhamet denizinin dışında kalan iğne ucu kadardır,
beni ve tüm inanan kullarını geniş rahmetinle mükâfatlandır.

...

Güneşten yangını,
ebedi tatmak var günahı,
toprak buna hediye.
Yok olmak bana hediye,
Cehennem o gün, ”Yok mu daha?” diye yakarır,
beni ve inanan aciz kullarını bu kavimden eyleme.
Toprak insanın mayasıdır,
toprak...

DELİRMEK DEĞİL BU YAPTIĞIM,
DİRİLMEK.

Allah, beni yaratanın özel ismi şerifidir.
İsimlerinin tümünü ihtiva eder. Öyle yücedir, öyle uludur.

Rabb’im, Oğuz Kul’un günah çuvalıdır, cahiller...