Sana pırlanta sözcükler,
demin devrildiler yine ilham ile aklıma,
aklımı devşiremedi Ruh’uma,
Sonsuzluk nedir bilmiyorsun,
Sen’sizliği de öyle.
o yüzden Dünya yurdun sanıyorsun.
Sen bilmiyorsun, yurdun yanımdır...

Yağmur alkışlıyor betonla kavuşup kafiyelerimi,
sigara ve çay gibi, Ruh ve beden gibi anlamlı sesi.
Bulutlar evladını kaybeden ana gibi var gücüyle haykırıyor,
dondurucu soğuk mu yoksa eriten sıcak mı daha acımasız?
Gökyüzü...

Zamanı bıraktı avuçlarından,
vakit öyle bir uçtu gitti ki ömrümden,
aklar düştü Ruh’uma, Ruh’um kadar yaşlandım.
Öyleydi, ellerimi tutarken ne güzel geçerdi vakit,
sonra bir ara geçmez oldu, hayal...

Yine başımda sevda denen rüzgar,
eser durur aklımda, ilham fırtına,
hırsla kelime, Aşk tümüyle Ruh’uma,
canı dargın yüzümün Ruh elbisesi,
Sen darılma, kırılma, can içinde yen Ruh’uyla,
isimsiz, kimsesiz, Râbb bilir Oğuz...

Sen’i Aşk’sızlıkla suçlayan adam Aşk Suçlusu,
esaretim bundan bitmez, Ruh’um Can tortusu,
bitmedikçe Aşk’ı, bitmeyecek suçu, bulamaz huzuru.
Ve değersiz uykulara değer katıyor rüyaların,
bu rüyadan uyanmak...

Beklemek zamana denk,
zaman, kalbin nefes alabildiğince var,
bekliyorum zamanın belini bükerek,
Ruh’u öldürmek kadar zordur Aşk,
Sen’i anlatmakta öyle değerlidir yine,
beni Sen’sizlikle terbiye etme.
Başıma...

Yeniden doğmak gibi Aşık olmak,
Oğuz, yeniden doğuyor gibi her gün Aşk’tan,
bu yüzden gözlerine değen güneşte bendir,
sendeler kelimeler, kalem kağıda işkence eder,
sevda denen yük kalbe kemirgen,
vakit hala erken, henüz...

Kasım 9, Sen’i gördüm,
Ey ömrüm, ilk mi gördün,
öyle çırpındı gönlüm.
Saçların peşinden sürükledi yine rüzgarları,
adımların zarafetin, yeşillendi yine yürüdüğün zemin,
ziyadesi yüreğim,
demin aklımı kaybettim, ah...

Sürgün edildim,
Aşk, doğru düzgün dilimde,
hiç ayıp yoktur sözümde, başka biriside.
Sen’den başka kimsem yokmuş gibi avareyim,
bu duyguyu beslerim, büyütür Sen bilirim.
Aşk, hiç birimizin bilmediği ilimdir,
ayağıma çakıl...

Dolu niyaz var namaz yönetilen Rabb’e,
birinde bile eksik değilsin desem yalana koşar dilim,
bazen aklımdan gitmeni isterim.
Gelmediğin için gitmek isterim, gitmek bilmem, bilirim,
Oğuz bu yüzden delidir. Daha çok deliririm...

Benden duymadığın şiire, ben şiir demem,
sevmem hatta. Hatta,
Sen’i hatırlatmayan ne varsa.
Sevmem.
Ucu yanık bir sigara daha,
ciğerlerim bununla oyalanır, boğulur dumana,
kokunu anımsamak ümidiyle.
Ümit tükenmedikçe...

Yeşil gözlerin Aşk mahzeni, bundan görüp gözlerim, şaştı,
sızdılar teker-teker. Aşk emek ister, Sen Aşık istemezsin.
Aşk mı istediğin, öyleyse benden çok sevenin de kimdir?
Sen Aşığını öldürmek mi istiyorsun?
Aşk’a kurşun...

Dünya’nın 7 milyar insanından,
bir saniye bile olsa, kim çıkarmaz Sen’i aklından?
Kim kurar bu kelimeleri Aşk’ından?
Aşk’a inan da kıymet bil.
İnançsızlık getirir kıyameti, son Müslüman’a...

Mevsim ihtimaldir,
Yağmur ihtimale bağlı gelir,
Rahmet katından şüphesiz bilinir,
dilim isyanda değildir, anlattığım Aşk’tır,
ilim değildir Aşk, bilim de değildir,
dilime değdiğinden beri...

Aşık’tan aşikâr kafiye, özlemim tek kâr,
hasret yanımda intihar, bununla iftihar,
kalmamış aklımın zerre darasında inkâr,
Sen’den başka kim varsa hepsi gattar.

Sen’den başka ne düşüncem varsa zihnime...

Aşk yüklü etten çuval Oğuz,
Ruh’u bu çuvalın ağızını kapar,
yandıkça yanar içi, öyle kaynar,
göğsümde güneşi uyutmuş adamım ben, nedir hâr?
Öyle değil Oğuz, henüz zerren yanmadı Aşk’ından…
Haklı olan...

Bak bana, nasıl da kuvvetsizim,
meğer Sen’siz kuvvetsizmişim.
Bitti onca gün Sen’siz, geçiyor Sen’siz, manası yok,
Sen’sizlik kıymetsiz, bununda kıymetini ben biliyorum,
yazıyorum.
Sana kızmıyorum, hak...

Bu yükseklerden yere düşüşüm,
üşüyüşüm, Aşk’tan büyük, aklı küçüğüm,
gözlerimin önündesin, oradasın işte,
ihtişamından bu muhteşemlik,
kusursuz terk ediliş, zerre bilgim yok nedeninden,
niçinden tut da nasılla biten binlerce...

Nefesime denk nefsimin sözü,
gelmedikçe ilim, bilinçsizim,
Yağmur yüklü bulutlar ilhamım,
yangındayım, tattıkça tadarım.
Sen ateş satardın, bundan bir ben tadardım,
kıymet bil. Kıymetsizim bildim, öğrendim,
uzaklaştıkça...

Günahta ellerim, yazdığım her satır azap,
bunca Aşk’tan Sana takılıp kalmışım,
ne aç gözlüyüm.
Bana Allah yetecekken, nefsimi ikna edemiyorum,
güzelliğinden midir? Terk edişinin hazımsızlığından mıdır?
Aşk,
yerle göğün...

Sen’i anlattığım binlerce satır var.
Henüz hiçbir şey anlatmamışım gibi,
hiçbir kafiyeye doyamıyorum,
yokluğuna heba ettim, bu ne cefâ’dır böyle.
Sen anlamazsın.
Şiirler birbirine girdi,
ne anlattığımı unuttum da...

Yazdığım her şiir bir şaheser,
Sen’i anlatıyorum ya, ondandır.
Bundandır Sen’i anlatmam, başkasını anlatmam.
Niçin yazmayacakmışım ki Sen’i?
Buna Sen mi mani olacaksın?
bana mani yoktur, gelmenden başka.
Her...

Aşk nedir biliyor musun?
Sen’dir.
Aşk, yeşil gözlerinden filizlenir.
Uyanışına eşlik eder güneş, gözlerini görebilmek için.
Aşk Sen’dir, doyasıya Sen.
Aşk öylesine Sen’dir ki, öldüresiye özletir.
Aşk öyle böyle...

Oğuz Aşk’ta Altın Oran,
bu denktir kafiyemin kelimesine,
dengesine kavuşamadığından sürünmesi,
peşinden sürüklemene ne demeli?
Hayret ediyorum onlara,
Sen’i neden yazmıyorlar?
Hayret ediyorum kendime,
bunca sözü...

Sen’sizliğe direniyorum, bitmeyeceğini bile-bile,
üstelik gelsen de Sen’sizlikten vazgeçmeyeceğim,
bunu da biliyorum da, anlatamıyorum gönlüme.
Tam olarak istediğim, 5 yıl öncesine dönmek,
vedaları bilip de veda etmemek...