Kendimi sensizlikle üzmekte benim aptallığım,
hay canına yandığım Oğuz’um, yangındasın,
ondan başkası ile doymaz gönlünde aşk,
başıma gelene bak, ne şansızlık, terk edilmek.

Hiçte bir neden değildim terk edilmek...

Sensizliği oyun sanır aklım, saklambaç,
tek farkın hiç bulunamaman, yıllardır,
başkası dahil olsa oyuna, tutmaz yerini,
bildiğim tek yer kalbimin kiri senden pas.

Dünden rastgele denen düşünce değil aşk,
bugün benden razı ya...

Bana seni hatırlatmayacak tek varlık sensin,
öyle güzel gülüşünle nasıl hatırlarım geçmişi,
peki güzel günleri sen olsaydın nasıl hatırlardım?
Ben olmadığım için hatırlamıyorsun beni.

Seninle benim aramda-ki tek fark bu… Aşk...

Korkmuyorum, bunun sensizliğe faydası yok,
korkusuz da değilim, ya hiç göremezsem seni,
bensizlik ihtiyacında dolan bütün bir ömrün,
sensizlik kainatın bana göre en zor işidir.

Ve şimdi yolundan dönmek ne aptalca...

Bir kere oturmuştuk bir merdiven dibinde,
sigaralarımız soluğumuzu tıkarken soğukla,
nasılda ısınmak için sığınmıştın gövdeme,
tüm sıcaklığım aşkının eseriydi, ben esir.

Nasıl olur deme, nasıl olmaz derim-ki,
o an gözlerime...

Sıfırı olmayan tek başlangıç Allah’ın,
bu aşkı sonsuzluğundan hediye etmiştir.
Bunu bildiğim için kıymetlimsin,
kıyameti bahane edip yine ölür aşk.

Aşk senden başkasında böyle güzel durmaz,
senden...

Yükselir göğsümden sinir belirtilerim,
sensiz günlere böyle sinirliyim, peki sana?
Sensizlik içinde sinirlilik günleri dilenmekle,
seni özenle hayal etmekte sadece benim işim.

Dişlerim kırıldı, içinden çıkılmaz bir...

Elimde şiirlerimden başka,
hayallerinden başka hiçbir şeyim yok…
Karnım tok, bundan ötürü şükürler Râbb’e.
Gönlüm aşka aç, gönlünü aç, doymam gerek.

Şimdi utanıyorum kendimden, demini alan çay,
sigaramla aşık ya...

Zavallılığıma bak, sensizlik evinin yatak odası,
şu müptelama bak, Teâla’dan gelir derman.
Şu sensizliğe bak, Hâk Teâla’dan gelir de âla,
şu bensizliğe bak, densizlik ile eşit aşk ateşim.

Kimsen yanmadığı için, ben...

Bildiğin kadar aşık değilim, çünkü bilmiyorsun,
bilseydin, bunu görünce ölebilirdin, ben gibi,
sensizlik fakirliğinde en üst sırada ismim…
Benden başka bekleyenin yoktur aşk kapısında.

Canı çıksın da Oğuz’un, un ufak...

Bana sonsuzluk diyebilirsin, çünkü aşığım…
Bana onursuz da diyebilirsin, çünkü aşığım,
kaşığım bir çorba sıcaklığından üşüyor dudaklarımda,
canım bir sensizlik alevinde, buz kütlelerinde.

Bu diyarda çok...

Gözlerine görünmek içindir bütün çabam,
yeşillerinden bir salkım üzüm hüzün şarabıma,
canımı dağıttım aşk gölgesi bir ağaç kökü gibi,
dibi sonsuzluktur kalbimin, canım bundan bitmez.

Soğuk, sen ne sabırsızsın, sabrı...

Mutlak Mâlik’e gideceğim er-geç,
en yakın kalp benim kalbine, baksana,
kalbine bir baksana, eser yok temizlikten,
kötümserlikten iyimser bir aşk kalbi’ndeyim.

Yokuş yukarı koşuyorum aşkın peşinden,
her kişiden hesap...

Karalara büründürüp yüzümü sakaldan,
sararmış sigara dumanından, ciğerim gibi.
Cesaretimi toplamıştım, konuşacaktım,
dudağımdan döküldü sonra gurur dolu suskunluk.

Bu sûkunete gülümsedi ıslık dolu aşk melodim,
şu sıkıntıma bak...

Semanın kuşları kadar özgür yüzünde,
simanın kaşlarına değişmem tüm esvâb-ı.
Hesabı yapmadan kalbim sevdide seni,
üzüntüm bundan oldu, kasaplaştın…

Bak Oğuz, bu aşkın en sağanak yağışı kalbine,
Bak Oğuz, bu Aşk Gölgesi...

Avuçlarımda saklıyorum kokunu,
saçlarına dokunduğum gündür sıcaktır,
teninden tenime bulaştı bu yangın,
bu yüzden kaynıyor ‘Oğuzhan’ Deniz.

Ne büyük bir Deniz, senin için KaraDeniz,
Akdeniz senin yüzündü, Karadeniz...

Demin çocukluğumu yıkadım, yıkıldım,
aptal olduğum gerçektir, beynimi yıkadın,
gözlerimden sızarken görüntün, yeşil gözlerin,
kalbime ulaştı da, kalbimi yıkadı güzelliğin.

Sonra temizlendi tüm hücrelerim, bir-bir,
sana aşık...

İkiyüzüncü kadeh bu, bu gölge altında,
sanırım bir yıl buradayım, bu gölgede,
yürümekle bitmiyor, sanma yaslanıp ağaca,
uyuklamam, ben sadık bir aşığım, geliyorum.

Bir gün aşkına ebedi uyuya kalacağım da,
o zaman ardından gelen...

Seni nasıl paylaşırım, ah yeşil bakışlım,
gözlerimin kahvesindedir uykusuzluğun,
bundan merhamet edip kapadım gözlerimi,
gözlerin uykuya muhtaçtır da öyle muhtacım.

Ne ustasın gözlerini kırpıştırmakta,
güzelliğin gözlerimi...

Meşgule düştü aşk şiirlerimin arayışı,
darısı kimsenin başına düşmesin de,
böyle güzelini görebilen de kimdir?
Görebilenin gözleri o an ellerimdedir…

Kıskançlıktan delirip, ruhumu yırttım,
bir kesik aradım bileklerimden...

Sakinliğim ve tüm aksiliğim aşktan,
kımıldayamam bir adım uzağına,
yanına gelmek içindir bütün çabam,
şamdana damlar gibi mumlar, yakar.

Ve gülümsemelerimde yalan, aşikâr,
zararın neresinden dönsün aşk?
Seni Sevmeyi kâr...

Çoğu bekler yaz günü kapında, aşk dersin,
ben ayaz olunca beklerim, soğuğa inat,
görmezden gelirsin, oysa bundan ayaz var,
bundan soğudu yeryüzüm, ne boş günah…

Seni yazmak, işlerin boşudur, hoştur da,
bundan yanarsam...

Şairler memleketinin en zengin köşkü benim,
şiirler ışıkları bu evin, klişe gibi pembe panjuru,
şair ilhamlarının en güzel güzeli benim,
aynaya bak önce, sonra bana mecbur hak ver.

Gün geçtikçe uslanıyor aşktan kalbim,
kalbim aşktan yanar da, ateş de nedir?
Ateş sensin, istediğinde yakmazsın,
istesem seni yazmam ancak deliririm.

Bu delirmemiş halimdir, düşün artık,
artık düşün de, vazgeçeyim...

Yokluğunda yürüyorum koca bir ömrü,
yokluğunun arazisine gömüp kendimi,
yasa bulayacağım herkesi, herkes gibi,
ağlayacaksın o gün sende, yokluğumdan.

Bu araziye yokluğundan güneş doğmazdı,
yokluğuna uğrayacak kadar asil...