Yazık değil mi zamana? Zamana aldırma,
seni öldürecek kadar kudreti yoktur henüz,
Allah ne zaman alırsa seni dünyadan,
KÜSMEK o zaman denk olur sonsuzluğa.

Anlamıyorsun, anlatmak benim işim,
pek yetenekli sayılmam hani bu...

Karış canıma, canımdan kanıma kadar,
var olmaktan başka umudu olmayan, kan,
hücrelerde kalır ya aşk hücrelerim, delirir,
bana seni anmaktan başka nedir delil?

Seni yazmaktan başka doğru işim yoktur,
Aşkıma değmiş bir nazarsın...

Senden doğmasa aşk yüzümün doğusundan,
batısından nasıl kapanır gözkapaklarım aşkınla?
Dudaklarım volkanlarıdır ya bu yeryüzünün,
senden ballı söz edemez de patlar durur kendine.

Sakallarım ormanıdır yüzümün, Yağmur...

Hatırlamaya çalış, yağmurun iz yaptığı kaldırım,
karakış, ayaz da olsa o kaldırımdayım, karıncayım,
kararınca aşık olmadığımdan donmaktayım,
aşka soğuk işlemez ya, inandığımdan hayattayım…

Kırk hayali kırılmış adamın...

Avuçlarımda binden bir çizgilere hayretteyim,
ben, başlı başına maalesef’im, esef’ten beterim.
Eşref, Aşk’tan doğup, öldü, mezarı gönlümdür,
gönül mezarlığıma Aşk’tan ölü, Oğuz’lar...

Denge düşmanı, çaprazımda kalmış aşk,
denge delisi, döngü Aşk Gölgesi’nde,
ne etsen onu biçersin de, etmedim ben,
yetmedi aşk yüreğime, küçüldün sen.

Halimden belliydi yine de tonlarca aşk,
ahali hâl çalardı aşk sızdıran...

Büyüdü aklım,
bulutlardan yüz çevirdim,
asi kasırgalara emanet ettim tenimi de
eskidim,

Aşk, Oğuz kadar.
Aşk, Oğuz ağırlığında.
Anla halin ne yaman,
ne çelişki...

Yazdığım en saçma şiirsin,
buna rağmen, aklımda bir yerdesin,
hiç gitmezsin,
Anlıyorum da,
yavaş-yavaş küsüyorum yaşama
ve sen aşkına,
taşlardan yolum,
ne dolu ne boş gözüm;
sadece aşık bakar,
gözlerimden seni görürler...

Gücüm yettiğince geliyorum hâlâ peşinden,
canımın yettiği kadar nefes alırım da,
nefes aldığım kadar vardır ilham, sen ilhamsın
yazılmak üzere yaratılmış güzelliğinle aşksın.
Ben yazmak üzere yaratılmış aşk kulu,

Bak, gör...

Basit bir gölge gibiyim sana göre,
gözlerin bu basitliğe saniye değse,
mest olup,
değer bulurdu basitlikte,
tüm basitler nadirleşip
öyle değerlenirdi.

Bir değeri olmadığı için yüzümün,
yoktur ya canımın ruhu,
sende...

Kimsenin umurunda değilsin, ben hariç,
sen hariç olsan sevdiklerimden, kim kalır?
Kalanlar yetmediğinden, dilim damağım kuru.
Bir yudum yağmur suyu, damlası sadaka.

Aşk Gölgesi’nden sızan ışık parçaları,
sabret, sonbahar...

İmkanı yok mu sanıyorsun Deniz’in?
Allah’ın izni ile çöllere de ulaşır,
bunda da bir Hikmet var deyip,
o gün şaşırırsın yolundan, korkma…

Korkma, inadına yürü aşık adımlarıyla,
Aşk Gölgesi, 100 asırlık adım...

Zor bela-güç bela kusuru gizle teninden,
parfümler izletirken arkandan adımlarını,
adamlığını bırakmış aşıklar ordusu arasında,
yürüyorsun da farkın yok kocaman aptaldan.

Coşku dışımda kapkara sakalımdan izbulur,
karanlık...

Asit yağmurlarında yıkıyorum yüzümü,
Yağmur Adam olmasam, erir giderim aşktan,
Yağmur Ağacı olmasa yolumda Aşk Gölgesi,
bahanesi olur mu yaşamanın? Aşktan ölmenin…

Aşk Gölgemin binlerce sözü, özü aşktan gelir,
bitmediğine...

Doğru değil bildiklerin, doğru olsa giderim,
unutkanlık çukuruna bilinçli düşerim.
Unutmadan, sevmek kalbin işidir, aklın değil,
elinde aklından kalan, unuttukların vardır.

Şimdi Oğuz hatırladıklarınca saçmalaycaktır;
Yeşilden...

Yasa bulanık, gözünden belli özrü martının,
hırsımın yenemediği aşkımın önünde,
diz çök önce, sonra pişmanlıklarını öldür,
Aşk Gölgesi karanlığı, karanlık yuvası.

Yürümeyle bitmez 40 milyar yıllık gölgesi,
aşkın zıttı olmasa...

Beni senden taşmış sellerde boğ, ölmem.
Sensizlik uykusundan sen uykusuzluğuna,
uyanacağım günlerin hatrına saklı ölüm,
ne kötü bir lahzadır, başka anı yokmuş gibi.

Beni topla Deniz kumları arası...

Soğukta, kapında beklemekten çatladı tenim,
evim, evinden sonsuz uzaklıkta gibi adımlarıma,
nasıl gelmeyi istemem, aşk sensin bana,
nasıl gelmezsin, çatlamış derimde adından harfler.

Bu mucizeye elbette inanmıyorsun, inançsızsın...

Hayatım sen kadar aptal bir bulmaca,
ucubesiyim aşkının, evet kibrin efendisyim,
aşk’ın olmuşsa konu, benden delisi yoktu,
buna delil, milyar satırımdan birisi oldu.

Yakışır üzüntün yüzüme, gözüme ağlayış,
gökgürültüsü...

Farksızım Ağrı Dağının altında ezildenden,
bir miktar aşk öldürücü olabilirken, bak bana,
sonsuz bir aşkla nasıl da yaşıyorum inatla,
bu imkânsızlığa, vazgeçmediğimden kavuştum.

Huşu bir Aşk Gölgesi, Yağmur...

Yazdığım en güzel satırlarda, en büyük aptallık,
seni yazmak olsa gerek, beni görmezden gelmek,
başka hangi aptalın işidir? Etini kopartır günahlar,
canımı söker aşk’ın, başımda ezelden sen varsın.

Ben aşktan ölmek üzere...

Gücünü aşktan alan, yaşamdan soğuk Oğuz,
gözünü bir güzelde bırakıp, canımdan tav,
demini alınca kan pıhtılarım, hastalıktayım,
hasta adamın ilacı gökyüzü martısı, çığlığı.

Anlamak için beni, yanımda olmalıydın hep,
bir sabah...

Bir kaç saat daha kaybedeceğim seninle,
kaybettiklerimden büyük değil yine de,
sesimden gürültüler yankılanır dünyana,
aşk esintilerinden rüzgardır martı nefesi.

Kefeni sarılacak bedenimin, ruhuma işlemez,
zaten ruha işlese...

Vaktin takınıtısı, aşkımı yenemediğidir,
zaman denen ilaç Aşk Gölgesi’nde sökmez.
Kendi çaresizliğine ilaç olamayan vakit,
beni nasıl avutsun kendinden aciz günler?

İçimin soğumayan yangınından al alevi,
yansın devran...

Biraz saçmalık ve çok fazla Oğuz,
Oğuz başlı başına saçmalık çok fazla,
çokla az arasında varlığın
yokla var arası kadarsın kalbime.

Perdesidir gözümün Sensizlik!
Seni göremediğimden üzgünüm,
yoksul ve kimsesiz, izsiz bir...