Yağmur Sürgünü’nden dönmekteyim,
bir defteri daha kapatmaktayım,
ne çok defterim var, senin başlığın çok.
Yazdıkça, ilham katlanarak gelir…

Seni anlatmak için mi yaratmış Hz.Allah beni?
Kaderime bu sözleri yazmış...

Tamlıktan, çeyrekliğe erdimlikteyim,
ermişlik elinin dokunması gerek yüreğe,
kızgın demire değmiş gibi gözkapaklarım,
alevden yorganlarla uyuyacak kadar körüm.

Alevi de tattın yorganımın altında, ne iş?
Bu histerikten kurtulmak...

Azrail’in listesinden fazla mıdır aşk defterim?
Erin yazmaktan bıktı mı sanırsın, aptalım…
En aptal sensin dünya da, hâlâ anlamadın,
en aptal benim, anlayamayana anlatmaktayım.

Aşık adamın mantıkla işi yoktur...

Nasıl bu kadar kör olabilirsin, hâlâ?
Ben nasıl bir körüm, başkasını göremem,
hayal denen illet bıraksa yakamı,
unutturur elbet akıl gönüle olanları.

Olan-biten sensin etrafımda, ahalimde,
hayalimde senden kesitler var da...

Tüm güzellikleri elinin tersi ile tersle,
tersle-düzü birbirinden ayıramayacak kadar,
aksiyim aşkıma laf edene bir o kadar.
Sen kadar kelimem var, sen kadar sonsuzum.

Bilmiyorsun, tüm evren Allah’a secde eder,
tüm aşıklar...

Bir’e inanıyorum, inandıklarım bir…
Allah birdir, ondan başka ilah yoktur.
Aşk tektir, ondan başka acı yoktur.
Şair’in tektir, benden başka yazanın yok.

Ve başka şairleri tek dizemle dizginledim.
Dizeleri...

Padişahı güldürmek ne zor meddaha,
gönlü hoş tutmakta o denli zor aşığa,
gönlüne soluksuz aşk istemektesin ya,
ben solukların da efendisiyim aşkta.

Yor aklımı, kaybet beni toprağa…
Pişman olmanı istemem...

Ne garipti aşk, ben ne gariban…
Nisan ayı gibi neşelisin yüzüme,
yüzümde senden kalma hüzün,
bunu yıkayacak su yok evrende.

İstesen de, istemesen de ve yine,
istesem de, istemesem de aşığım...

Teninden alıntı gökyüzünün 7 rengi.
Uzaya kadar 7 kat oksijen de senden,
çekirdeğe kadar 7 katlı mezar da senden.
Sana 6 gün de aşık oldum ben.

İnsanın evrimine inananlar kadar saçma aşk,
aşk’ı ben var ettim, seni...

Güneş’le, Ay’la betimliyorum seni,
dünyadayken bir tek onlar efsanevi.
Sen onları da yerle bir edecek güzellikte,
ben güzelliğine güzellik yazacak kadarım.

Aşk’ın kadarım, bir o kadar hayal...

Yağmur Sürgünü sana hediyedir,
beni kendinden sürdüğün gündür,
kendimde değilim tek bir gündür.
İşte bu gün buna da inanmıyorum.

Sensiz geçen her gün, başka şeylere inanıyorum.
İnancım sağlamdır bilirsin, kolay vazgeçmem,
bu...

Endişe etme aşkımdan, naaşımdan.
Gidene kadar sensin inadım, inancım.
Biterken de yağacak yağmurlar,
ben bunu bildiğimden aşığım böyle.

Kim biteceğine inanıyor-ki ilk başta?
Bittiğine nasıl karar verilir, planlı mıdır?
Aşk...

Koşup evimin bahçesinden yalın ayakla,
bir ton papatya toplamakla aynı bedel.
Seni görmek bedel’siz, sen neden’siz,
sevgim asılsız, beni asmakta neden’siz.

Siz’li biz’li olduk birden, güneşle.
Aşk...

Sana sessiz bir harf söylemeliyim,
‘Y’, bu ”bence” de, ağacı simgeler,
kökten beslenip, el açar gökyüzüne.
Şükür de bilir, kıymette, eziyette.

Yıllardır kendime gelemedim,
senden dönemedim-ki kendi...

Basit bir bulgusun, Allah’ın kulu…
Yokluğun Allah’ın varlığına ispat.
Kırıp at, önemi yok, yürürüm ben,
yağmur da şemsiyesiz de dururum.

Kusurum Yağmur’u bu denli sevmektir,
en başından beri bellidir...

Yeni bir isim gerekli bana, yeni bir kimlik.
Yeni bir cisim bulmak gerekli bana, yepyeni
tamamen unutturan cinsinden uyutmayanından.
Hepsiden geçtim, yeni bir akıl gerek bana.

Bana yeniden ‘sen’ gerek, uğraşa gerek yok...

Sana aşık olacak kadar zaten deliymişim.
Evimin benden başka ziyaretçisi yok,
kaleminde, kalemden başka dostu yok.
Sayfa, kalemtıraş hepsi düşman kaleme.

Ömrün düşmanı zaman, ahir yaşam sonsuz.
Cennet’in...

Dile getirdi aşk beni, şair etti.
Dine getirdi ateisti, inandı artık.
İlelebet başka yerde mi olacaksın?
Başka bir aşka yürümek nasıl?

Hızımı kesti Yağmur, yazımı eşti.
Eşk’i ben var etmedim-ki acısı var,
gönlüme...

Hatırana saygım vardır, haklısın.
Neden gittiğini öğretirsen, yine,
sen haklısın. Haksızlık ettiğimi düşünür,
yine kahırlara batarım, hakkım kötek.

Tüm insanlar, sen olmazsan ‘ölek’.
Bir yudumuna muhtaçken...