Aşk Gölgesi günlerinden, Cuma’sın…
Öğle vakti okunan Ezana koşar ayaklarım,
korkumdan vazgeçmiyor değilim ben,
Aşk’ı yeniden öğrendiğim için, gidiyorum.

Büyük Okyanus’tan büyük Aşk, Oğuzhan Deniz’de...

Unutma, unutmak için sevmedim ben seni,
unutma gülüşümü, olabildiğince getir aklına…
Sonsuzluk kelamı değmiş dilime, kağıdıma,
güzelliğin gibi, değmiş gözlerime, gönlüme.

Ölüme ne kaldı? Ortalama 40 küsür...

Yine de umutlu günler, geçti umutsuz günler…
Yine de mutlu yıllar geçti sensizlik deryasında,
ahkamı yakama yapışan Aşk’tan öğrendim de,
Aşk erkânı adamlar türedi kafiyelerimden…

Kış mevsimi, ne sıcaksın sen...

Aşk Gölgesi’nden, güneşsizlik hastalığım,
Aşk gönlüme girdiğinden beri yastayım,
usta bir aptalım, gölge bitmeden ölürüm de,
yine gözüne değmez koca aptalın, manyağım.

Ben Aşk-ı yüreğimden savurmak için mi Aşığım?
Seni...

Kim ölürse ölsün, tek haklı Aşk’tır,
paçamı bırakmadığından kaldırımın,
hala sokağının önünde Aşk takıntım.
Akıl alıp, kalp takıntımın kanını akıttım.

İşe yaramadı hiçbir veda, yaramaz elveda,
hangi eda hasretini yok...

Seni bana anlatırlar, aptalca, ahmakça, budalaca,
Martının kanadında beyazlık karanlığımın mumu,
hududu bilmediğinden ahudududan yandı dil,
haddi bilmediğinden kalbim Aşk’ta, aptallaştı.

Oğuz Aşk’ının ham meyvesidir...

Nedir bu böyle? Gücü yeterse El-âlem toplanıp,
içimden bir tane daha sen çıkarabilsin öyleyse,
öyleyse, haydi, seni benden güzel yazabilsinler.
Yazamazlar, kimse de bende-ki kadar yoksun.

Senin Aşk’ın beni bağlar, bu dertten...

Nasılda kibirliyim sen konusunda, deliyim…
Nasılda kibirlisin sen konusunda, delilik az.
Gözlerinden görebilseydim dünyayı, ne hoş,
herkes benim için var edildi sanar, giderdim.

Yanmak artık sana bedava, hükümsüzüm...

Yazmak, emek isteyen bir iştir, sanattır,
kanatsız Martı mı olur? Benim saltanatım,
benim gözlerimde tüm aşıklar ölüler,
bende dahil, bedenim diridir, inanma.

Haddimi aşacak olsam inançsızlıkla,
şimdi gelir ya Azrail, gitmemek...

Acele ettiğimden bunca sensizlik telaşım,
ecele gittiğinden ömrüm, heyecanlıyım,
seni tez zamanda yazmam gerekiyor-ki,
bir an önce evrime uğrasın Şiirsel Yatalak.

İnanmıyorsun, çünkü yine saçmalıyorum,
bir çuval satırdan, en...

Bana; seni, ben kadar yazabilecek biri göster,
ben de sana, benden başka aşığın olmadığını.
İspatlamam gerekiyorsa, sadece, ölebilirim,
diğerleri de dirilebiliyorlarsa, hadi, ölsünler.

Bu iddiamın, canımda kalmış aşkına...

İlhamımın bu güne dair sözlerinin idamı,
eceli geldi bu günde şimdilik sözlerimin,
dilimin kıymetini bilmediğinden, kestim,
kalbim hala konuşur, bu benlik iş değil.

Ölmek istesem, hemen, şuracıkta ölürüm.
Seni öldürmek istesem...

Ölüme az kaldı, az kaldıkça yaşamından,
seviniyorum yaşamımdan soğumaya da,
görmüyorken gözlerin, ben kadar aşîkâr-ı,
Aşk Oğuz hokkası, hokkabazım gözünde.

Sözlerimde acı hâlden alıntıdır satır başları,
haşlanır yüreğimin...

Aralık ayından kaldı bugün, nasıldı dün?
Hatırlamıyorum, sensizlik sarhoşuydum,
yine düzgün düşünemiyorum, sarhoşum,
kahve gözlerim buna rağmen görüyorlar.

Rüya da olsa, görebiliyorlar seni hala,
seni yazabilmek için gerekli...

Belli belirsiz başımın saçı, dalgaları Deniz’dendir,
kefil olsa yine, gözlerim ezilir borçtan kamçılarla,
dizlerim ezilir düşmekten, Aşk Gölgesi koşmaktan,
dilim damağıma yapışır da ayıramam susuzluktan.

Su, senin...

İlkbahar terk etti gövdemi, sürekli yazdayım,
bu kışın terk ettiği sıcaklıktan vazgeçmektir,
tenime buzdan dağlar yüklediler, taşımaktayım,
yanmak yazdan değil, yazıdan Aşk’a dökülür.

Öyle-ki basit sanırlar, el-Alem...

Şimdi gelip, tutsa Azrail ellerimden,
Salat eder gözlerim, kanatlarına da,
korkutmadan alsa canımı derim hep,
bil-ki korktuklarım başıma gelmiştir.

Tek suçun Aşk olur da anlamazsın sen,
üslûbuma erdiğinde gözlerinin...

Ölmek olurdu sensizlikten sonra ilk işim,
demin bir yudum daha çayımdan,
demlendi yine ciğerlerim dumandan,
tam bir aptal gibi, klişe şekilde içiyorum.

İstemediğim ne varsa geldi başıma,
bir hışımla olanlar oldu da...

Bana da güvenme, birtek ‘Sen’lik işim var,
Aşkıma da güvenme, senden daha güzeline,
aklı kayar da, o an mahvolursun gözlerimde,
yüz güzelliğini es geçtimde, gönlü yeterlidir.

Ey Ahali, bitmedi mi Aşk’tan...

Şiirlerime karşılık vermeyen aptal gururum…
Gurursuzluk bana nail edilmedi der AŞK’ım,
onurumun başı kanar da, umudum sargılar,
umurunda değil Aşk’a sair, Şair’in yoktur dair…

Sanma, olduğum yerde seni...

Sırtımdan kamburlar fışkırır, aşk eşkânı,
bu esvâbı faiş eder de, mübalağası şiirimde.
Gözlerimde, onlarca aşkın ölmüş cânferi,
zaten benden çalmışlarken aşkı, can nedir?

Utanılacak kadar varım, aşk utandıracak kadar,
şimdi...

Gönlümün demirden yaratılmış çekirdeği,
Aşk ateşi, Güneş’ten sıcakken, neden eritemez…
Yoksa boşluğa mı düşmüştür gönül gezegeni?
Beni anlamak için de bir nebze ilim gerekli.

Bana kuşlardan bahis açarlar, müziklerden...

Hayatın bana sunduğu basit bir et parçası,
kadarsın, hayatın el verdiği kadar bayatsın,
parçalanır yumruklarımdan duvarlar,
asılı tablolar camlarını kırmak için düştüler.

Kırıklarla öpüştüler, parçalar halilndeyim,
ne görüntü...

Hayatın en çok Aşk mey’inden içenim,
neyinden? Hedefim bir deli dolu dünya,
herkes aşık verdiğim ‘nefesi’ solumaktan,
çok okumaktan aşık edemem seni, bana.

Seni, bana, – beni, sana çarp, sonra...

Azrail’in en şerefli görevidir Can Almak,
can dediğin yüreğimin ruhu Aşk’tır da,
bunu Azrail sökemeyecek yüreğimden,
Râbb dilerse, tümden yok eder de anlamam.

Ben yine de anlamam, akılsız aklım anlamaz,
kime...