Beni Sen’sizliğe gömüp gittin,
çürüdü kemiklerim,
Aşk bu dağılmışlığı toplayıp,
Sen’siz adamı diriltti,
yaşama muktedir Aşk’tan Oğuz,
nedense kalbinde yoktur.
Binlerce şiir yakarım tek bir saç...
9 Şubat 2008
Nayçesi
09Şubat
Beni Sen’sizliğe gömüp gittin,
çürüdü kemiklerim,
Aşk bu dağılmışlığı toplayıp,
Sen’siz adamı diriltti,
yaşama muktedir Aşk’tan Oğuz,
nedense kalbinde yoktur.
Binlerce şiir yakarım tek bir saç...
Yazdıkça ikiye katlanıyor ilhamım,
bu Aşk’ımın eseridir, eser rüzgar diridir,
Hây bilir, hakkım nedir, Hây bilir, Ruh’um nefesidir.
Hây bilir, nefsim kafestir, Hây bilir, kudret elindedir.
Hây bilir de, ben ne bilmez...
Ardı arkası kesilmez, kelimesi bitmez,
Aşk ne gûruhları parçaladı, nefis ne gönülleri kirletti,
izletti gözlerim Sen’i gönlüme, bu izzettir,
kıymet bil, bu ne soğuk kanlı bir cinayettir?
İzah et Oğuz Aşk’ı, yansın...
Kafiye budalası,
yazdı onca satırı,
birinde anlam yüklü kafiye yoktur,
kafiyesi Sen olan şiir ne güzel okunur,
kafiyesiz de olsa şiir, Sen’i ne güzel okutur,
Oğuz, öğrendikçe doğrulur, yokluğunda gurur.
...
Bitmeyeceğini biliyorum,
bitmeyecek olan benim Aşk’ım,
Sen elbet biteceksin, bir kenarda öleceksin,
öleceğim.
Başka her şey nasıl da değersiz, görmüyor musun?
Hayatını yarın ölecekmiş gibi yaşıyorsun,
ben yarın da Sen...
Ölümde öyleydi.
Söyledim ve bitti, söylendin ve gittin,
sonra bitti anlamın, titredi gözkapaklarım, kükredi gökyüzü,
suçluymuşum gibi cezalandırdım kendimi.
Oysa Aşık’tım.
Böyle suç mu olur? Aşık olmak suç...
Anlıyorum, anladıkça anlak budala bir adam oluyorum,
bitmiyorum, sevda yokuşunu koşar adımla çıkıyorum, tükenmiyorum.
Öylesine güzelsin ki, saçlarının bir teli için yazabilirim milyar satırı,
bunun Sen’de bir hatırı bile olmaz, ne...
Hey, Aşk dolu adamlar, kadınlar,
bundan mı üzmek ve yormak her adımda,
kıymetsizlik bürümüş gözlerinizi,
göz görmezleri seviyorsunuz da,
sevenleri görmezden geliyorsunuz.
Oğuz Aşk’tan ölenlerin efendisi,
nefsine söz...
Bu benim sevdam.
Benim sözlerim, söyledikçe söylenirim.
İlham dilime dolanan gün boyu türkü,
beste güfte bana ait, Sen’dendir her sözü,
öksüzün hakkını yemek gibi zulmdesin,
yetim malı kaçırır gibi kaçıp gitmektesin,
bir...
Ne yapıyorum ki ben.
Aptal kelimeleri bir araya getirip, Sen’i var ediyorum,
kendime hâr ederim, kendimi Aşık ettim Sana,
bu yüzden suçsuzsun Sen, bundan masumsun.
Bunca senelik Sen’sizliğimi Sen bile gideremezsin,
öyle...
Ben bilmem, Ruh’um bilir,
Sen nereden bileceksin, öğrenemezsin,
Aşk’ın ustasından muşta kafiyeler,
hayretteler, huş’la hoş içindeler.
Nahoş haller, bîhoş sevenler, aslında sevgisizler,
bilmez bilginler tadar...
Sen’den öğrendim ben Sen’sizliği,
Sen’de öğrendim yine, Ben’sizliği.
Gökkuşaklarından kelebekler izler Sen’i,
cesaretim yoktu altından geçip-gitmeye.
Gidecek kadar cesur değildi gururum,
büyüdüm...
Sen’sizliğe direniyorum, bitmeyeceğini bile-bile,
üstelik gelsen de Sen’sizlikten vazgeçmeyeceğim,
bunu da biliyorum da, anlatamıyorum gönlüme.
Tam olarak istediğim, 5 yıl öncesine dönmek,
vedaları bilip de veda etmemek...
Oğuz Aşk’ta Altın Oran,
bu denktir kafiyemin kelimesine,
dengesine kavuşamadığından sürünmesi,
peşinden sürüklemene ne demeli?
Hayret ediyorum onlara,
Sen’i neden yazmıyorlar?
Hayret ediyorum kendime,
bunca sözü...
Aşk nedir biliyor musun?
Sen’dir.
Aşk, yeşil gözlerinden filizlenir.
Uyanışına eşlik eder güneş, gözlerini görebilmek için.
Aşk Sen’dir, doyasıya Sen.
Aşk öylesine Sen’dir ki, öldüresiye özletir.
Aşk öyle böyle...
Yazdığım her şiir bir şaheser,
Sen’i anlatıyorum ya, ondandır.
Bundandır Sen’i anlatmam, başkasını anlatmam.
Niçin yazmayacakmışım ki Sen’i?
Buna Sen mi mani olacaksın?
bana mani yoktur, gelmenden başka.
Her...
Sen’i anlattığım binlerce satır var.
Henüz hiçbir şey anlatmamışım gibi,
hiçbir kafiyeye doyamıyorum,
yokluğuna heba ettim, bu ne cefâ’dır böyle.
Sen anlamazsın.
Şiirler birbirine girdi,
ne anlattığımı unuttum da...
Günahta ellerim, yazdığım her satır azap,
bunca Aşk’tan Sana takılıp kalmışım,
ne aç gözlüyüm.
Bana Allah yetecekken, nefsimi ikna edemiyorum,
güzelliğinden midir? Terk edişinin hazımsızlığından mıdır?
Aşk,
yerle göğün...
Nefesime denk nefsimin sözü,
gelmedikçe ilim, bilinçsizim,
Yağmur yüklü bulutlar ilhamım,
yangındayım, tattıkça tadarım.
Sen ateş satardın, bundan bir ben tadardım,
kıymet bil. Kıymetsizim bildim, öğrendim,
uzaklaştıkça...
Bu yükseklerden yere düşüşüm,
üşüyüşüm, Aşk’tan büyük, aklı küçüğüm,
gözlerimin önündesin, oradasın işte,
ihtişamından bu muhteşemlik,
kusursuz terk ediliş, zerre bilgim yok nedeninden,
niçinden tut da nasılla biten binlerce...
Bak bana, nasıl da kuvvetsizim,
meğer Sen’siz kuvvetsizmişim.
Bitti onca gün Sen’siz, geçiyor Sen’siz, manası yok,
Sen’sizlik kıymetsiz, bununda kıymetini ben biliyorum,
yazıyorum.
Sana kızmıyorum, hak...
Aşk yüklü etten çuval Oğuz,
Ruh’u bu çuvalın ağızını kapar,
yandıkça yanar içi, öyle kaynar,
göğsümde güneşi uyutmuş adamım ben, nedir hâr?
Öyle değil Oğuz, henüz zerren yanmadı Aşk’ından…
Haklı olan...
Aşık’tan aşikâr kafiye, özlemim tek kâr,
hasret yanımda intihar, bununla iftihar,
kalmamış aklımın zerre darasında inkâr,
Sen’den başka kim varsa hepsi gattar.
Sen’den başka ne düşüncem varsa zihnime...
Mevsim ihtimaldir,
Yağmur ihtimale bağlı gelir,
Rahmet katından şüphesiz bilinir,
dilim isyanda değildir, anlattığım Aşk’tır,
ilim değildir Aşk, bilim de değildir,
dilime değdiğinden beri...
Dünya’nın 7 milyar insanından,
bir saniye bile olsa, kim çıkarmaz Sen’i aklından?
Kim kurar bu kelimeleri Aşk’ından?
Aşk’a inan da kıymet bil.
İnançsızlık getirir kıyameti, son Müslüman’a...